Альбигойцы лат Albigenses фр Albigeois религиозное христианское дуалистическое движение существовавшее в Лангедоке на юг
Альбигойцы

Альбигойцы (лат. Albigenses, фр. Albigeois) — религиозное христианское дуалистическое движение, существовавшее в Лангедоке (на юге современной Франции) в XII—XIII веках и уничтоженное католической инквизицией вследствие Альбигойских войн. В XIII веке бежавшие в Италию предводители движения предпринимали попытки возродить своё учение в Лангедоке, но они были пресечены инквизицией. Последние альбигойцы исчезли не позднее середины XIV века. Альбигойство являлось одной из ветвей катаров. Основным отличием альбигойцев от остальных катаров была их приверженность абсолютному дуализму, то есть они не были монотеистами, веря в существование двух независимых богов. Это вероучение (лат. Ordo Drugonthiae) они восприняли от в 1167 году. Альбигойцы имели организованную религиозную структуру и собственную священную иерархию, созданную по образцу православных автокефальных церквей. Центрами альбигойских «церквей» (лат. ecclesia) были города Альби, Тулуза, Каркассон и/или Валь-д'Аран, или Ажен.

Термин
Своё название альбигойцы получили от города Альби, где находился один из центров движения (хотя на самом деле центр движения, скорее, располагался в Тулузе, а не в Альби). Термином «альбигойцы» (лат. albigenses) упомянутым в четвёртом правиле , обозначены все религиозные сообщества епископства Альби, которые с точки зрения католической церкви являлись «еретическими», без различия конкретных религиозных движений. В дальнейшем термин чаще использовался как синоним слова «катары», либо для обозначения катаров, живших на юге Франции. Иногда термин используется и для обозначения вальденсов.
Во французской историографии, начиная со второй половины XX века, термин «альбигойцы» заменяется термином «катары», что связано с подъёмом [англ.].
История
Согласно традиционной точке зрения, возникновение катаризма в Европе связано с крестоносцами, познакомившимися с дуалистским учением богомилов в Константинополе. Общины, которые можно отнести к катарским, начали появляться одновременно во Франции и в Германии в 1140-х годах. В житии католического святого Бернарда Клервосского сказано, что в 1145 году он столкнулся с «арианской ересью» в окрестностях Тулузы. В 1147 году упоминаются «еретики» в Перигоре. Распространению движения на юге Франции способствовала проповедь в 20-30-х годах XII века бывшего католического священника Петра из Брюи, выступавшего за уничтожение церквей и сожжение крестов. К 1170-х годах катары смогли закрепиться в Южной Франции и создали своё подобие церковной иерархии.
Ключевую роль в становлении альбигойской иерархии сыграл [англ.], руководитель Константинопольской богомильской церкви. Поп Никита известен тем, что принял радикальную дуалистическую доктрину Ordo Drugonthiae от . В 1165—1177-х годах он предпринимает поездку в Западную Европу для проповеди среди катаров. Обнаружив, что они являются приверженцами умеренного дуализма Ordo Bulgaria, Никита не признаёт их [англ.]. Он заново совершает консоламентум [англ.] и поставление катарских «епископов». Пройдя территорией Ломбардии (Северной Италии), Никита прибывает в Лангедок, где в 1167 году проводится катарский собор в замке Сен-Феликс-де-Караман. Основной целью собрания было получения консоламентума от «папы» Никиты. В собрании приняли участие:
- Робер д’Эпернон, епископ Церкви Франции
- Сикар Селлерье, епископ Церкви Альби
- Марк, епископ Церкви Ломбардии
- Бернар Раймон, епископ Церкви Тулузы
- Гиро Мерсье, епископ Церкви Каркасона
- Раймон де Кальзас, епископ Церкви Валь-д’Аран.
Обратившись к Церкви Тулузы, поп Никита заявил, что устройство новой церкви должно быть такое же как и в Семи церквей Азии, то есть они не должны вмешиваться в дела друг друга. В качестве примера он также перечисляет пять балканских богомильских церквей: Римская (Константинопольская), Драговицкая, Меленгийская, Болгарская и Далмацийская. В дальнейшем итальянские катары раскололись на почве споров между радикальными и умеренными дуалистами, в то время как южнофранцузские альбигойцы остались приверженцами двоебожия.
Переломный момент в истории альбигойцев наступил в 1208 году. До этого времени альбигойцам покровительствовали графы Тулузы, разрешая их учению свободно распространяться по своим владениям. Это привлекло внимание папы римского Иннокентия III, посылавшего в Тулузу своих легатов. Несмотря на уговоры папы, граф Раймунд VI отказался идти на уступки. В 1207 году папа поставил апостольским легатом и инквизитором Петра из Кастельно. Последний отлучил Раймунда за потворствование «еретикам» и наложил интердикт на Лангедок. В январе 1208 года Пётр был убит, предположительно при участии Раймунда и альбигойцев. Убийство дипломата стало причиной объявления в марте того же года крестового похода простив Раймунда и «еретиков» Лангедока, вошедшего в историю как Альбигойский крестовый поход. Военная кампания имела катастрофические последствия для региона. Крестоносцы, представлявшие политические интересы французской короны, уничтожали население без разбора их религиозной принадлежности. Последствием крестового похода, завершившегося в 1229 году, стало не полное уничтожение альбигойцев, а опустошение региона и подчинение его власти французского короля. Тем не менее, благодаря усилиям инквизиции и новых феодалов альбигойство было полностью искоренено к концу XIII века.
Вероучение
Альбигойцы были частью катарского движения и разделяли с ними общую обрядность и внешние проявления. В то же время, главной особенностью альбигойства было исповедование дуализма в его радикальной (двоебожнической) форме, которое они восприняли от греческих богомилов. Это вероучение называют драговицким по названию Драговицкой богомильской церкви. Драговицкая церковь, в свою очередь, приняла его от павликиан. Польский историк Пётр Чарнецкий утверждает, что не сохранилось непосредственного описания Драговицкой доктрины, но её можно реконструировать, опираясь на французские источники XII—XIII веков, описывающие учение альбигойцев. Основную мысль учения он формулирует так:
… согласно этой доктрине, существуют два изначальных и одинаково сильных бога — света и тьмы. Добрый бог света сотворил ангелов и души, одним словом — весь духовный мир, а злой бог тьмы — всё то, что материально и временно. Затем Люцифер, сын бога тьмы, приняв вид ангела света, отправился на небеса, где склонил ангелов доброго бога к телесному греху. Добрый бог, желая наказать ангелов, восстал против них и сбросил их с неба на сотворённою злым богом землю, где они оказались заперты в материальных телах.
Оригинальный текст (пол.)… w myśl tej doktryny istnieje dwóch odwiecznych i równie potężnych bogów – światła i ciemności. Dobry bóg światła stworzył aniołów i dusze – słowem: cały świat duchowy, zaś zły bóg ciemności – wszystko to, co materialne i czasowe. Następnie Lucyfer – syn boga ciemności – przybierając postać anioła światła, udał się do nieba, gdzie nakłonił aniołów dobrego boga do grzechu cielesnego. Dobry bóg, chcąc ukarać aniołów, powstał przeciwko nim i wyrzucił ich z nieba na stworzoną przez złego boga ziemię, gdzie zostali oni zamknięci w ciałach materialnych.
Альтернативные теории
Во второй половине XX — начале XXI веков получила распространение ревизионистская теория, согласно которой альбигойцы и катары являлись религиозными диссидентами и предвестниками Реформации. Радикальные сторонники этой теории отвергают существование катарской дуалистической доктрины, а также связи катаров с богомилами. Поскольку не существует никаких источников, подтверждающих эту теорию, свои работы они посвящают не реконструкции катарских религиозных воззрений, а критике и опровержению сохранившихся документов. По этой причине их называют «деконструкционистами». Главным аргументом деконструкционизма является отсутствие сохранившихся источников о катарах, которые не были бы связаны с Римско-католической церковью. Умеренные деконструкционисты не отвергают само существование дуалистической «ереси», но всячески пытаются преуменьшить её значение в катарском движении и отрицают её восточное богомильское происхождение. По их мнению, катарский дуализм возник в результате собственной интерпретации Евангелия на Западе, а связь с богомилами была мистифицирована католиками для дискредитации катаров. Противники деконструкционистских теорий обращают внимание на хорошо документированную связь катаров с богомилами начиная с XII века, то есть с самого начала существования катаризма, а также на наличие свидетельств о конфликтах между катарами на почве разных форм дуализма. Так в одной только Италии существовали шесть разных движений, а на территории современной Франции два — альбигойцы и умеренные дуалисты.
В культуре
- Альбигойцам и крестовому походу против них посвящены романы французского поэта, писателя и эзотерика Мориса Магра «Кровь Тулузы» (Le Sang de Toulouse, 1931) и «Сокровище альбигойцев» (Le Trésor des Albigeois, 1938). В отличие от других авторов, Магр не только воспроизводит историческую панораму событий первой четверти XIII века на юге Франции, но и анализирует гностические и манихейские корни синкретического религиозно-философского учения катаров, впитавшего, по его мнению, в себя элементы кельтской традиции — под влиянием друидов, якобы скрывшихся некогда в Пиренеях от церковных гонений. Также, по утверждениям Магра, немало заимствовали катары, особенно в доктринальном и теогоническом аспектах, от индуизма и буддизма, семена которых могли занести в Лангедок странствующие тибетские монахи.
- Вокруг осады Монсегюра крестоносцами завязывается сюжет детективного романа советского писателя Еремея Парнова «Ларец Марии Медичи» (1972), в основе которого лежат многолетние поиски мифического «сокровища альбигойцев». В 1980 году роман был экранизирован режиссёром Рудольфом Фрунтовым на киностудии «Мосфильм».
- Сюжеты, связанные с учением альбигойцев и преследованиями их католической церковью, лежат в основе историко-фантастических романов российской писательницы Е. В. Хаецкой «Жизнь и смерть Арнаута Каталана» (1997), «Бертран из Лангедока» (2001), «Дама Тулуза» (2003) и др.
- Преданиям и легендам, связанным с катарами и альбигойскими войнами, посвящены детективные романы британской писательницы [англ.][англ.] (2005), [англ.] (2007) и «Цитадель» (2012), составившие т. н. «Лангедокскую трилогию».
См. также
- Катары
- Патарены
- Вальденсы
- Павликиане
- Богумилы
- Манихеи
- Толстовцы
- Край катаров
- Монсегюр
Комментарии
- Смесь христианского крещения, рукоположения и монашеского пострига.
- Современной Северной Франции.
- Современной Италии.
- Согласно популярной версии, Ecclesia Aranensis является неверной записью Ecclesia Agenensis. В таком случае его церковь находилась в Ажене, а не в Валь-д’Аран.
- Решения собрания в Сен-Феликсе известны по единственному источнику. Часть историков сомневается в его достоверности.
Примечания
- Albigenses (англ.). Encyclopædia Britannica. Дата обращения: 18 марта 2020.
- Позняков А. С., Э. П. К. Катары // Православная энциклопедия. — М., 2013. — Т. XXXI : Каракалла — Катехизация. — С. 688—693. — 752 с. — 33 000 экз. — ISBN 978-5-89572-031-8.
- Воскобойников О. С. Альбигойцы // Православная энциклопедия. — М., 2001. — Т. II : Алексий, человек Божий — . — С. 76. — 752 с. — 40 000 экз. — ISBN 5-89572-007-2.
- Shulevitz D. Historiography of heresy: The debate over “Catharism” in medieval Languedoc (англ.). Wiley Online Library (16 января 2019). Дата обращения: 20 марта 2020. Архивировано 31 января 2021 года.
- Hamilton, 1998, p. 50.
- Hamilton, 1998, pp. 250—252.
- Hamilton, 1998, p. 250.
- Peter Of Castelnau (англ.). Encyclopædia Britannica. Дата обращения: 8 июня 2020.
- Albigensian Crusade (англ.). Encyclopædia Britannica. Дата обращения: 8 июня 2020.
- Czarnecki P. Gnostyckie fundamenty doktryny katarskiej (пол.). Teologia Polityczna (17 июня 2014). Дата обращения: 20 марта 2020. Архивировано 20 марта 2020 года.
- Czarnecki P. Trzecia droga dualizmu – doktryna religijna włoskiego Kościoła katarskiego w Concorezzo (пол.) // Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia Religiologica. — Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, 2010. — T. 46. — S. 97—98. Архивировано 20 марта 2020 года.
- Czarnecki P. Doktryna katarska – ewangeliczne chrześcijaństwo czy import ze Wschodu? (пол.) // Orientalia Christiana Cracoviensia. — Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2017. — T. 9. — S. 7—36. — doi:10.15633/ochc.2509.
Литература
- Люшер А. Иннокентий III и альбигойский крестовый поход. СПб.: Евразия, 2003. ISBN 5-8071-0137-5.
- Hamilton J., Hamilton B., Stoyanov Y. Christian Dualist Heresies in the Byzantine World C.650-C.1450: Selected Sources (англ.). — Manchester University Press, 1998. — 327 p. — (Manchester medieval sources series). — ISBN 9781526112873.
- Kelly J. F. How Historical Forces Can Create Doctrinal Conflicts (англ.). — Collegeville: Liturgical Press, 2012. — 215 p. — ISBN 9780814659991.
Автор: www.NiNa.Az
Дата публикации:
Википедия, чтение, книга, библиотека, поиск, нажмите, истории, книги, статьи, wikipedia, учить, информация, история, скачать, скачать бесплатно, mp3, видео, mp4, 3gp, jpg, jpeg, gif, png, картинка, музыка, песня, фильм, игра, игры, мобильный, телефон, Android, iOS, apple, мобильный телефон, Samsung, iphone, xiomi, xiaomi, redmi, honor, oppo, nokia, sonya, mi, ПК, web, Сеть, компьютер
Albigojcy lat Albigenses fr Albigeois religioznoe hristianskoe dualisticheskoe dvizhenie sushestvovavshee v Langedoke na yuge sovremennoj Francii v XII XIII vekah i unichtozhennoe katolicheskoj inkviziciej vsledstvie Albigojskih vojn V XIII veke bezhavshie v Italiyu predvoditeli dvizheniya predprinimali popytki vozrodit svoyo uchenie v Langedoke no oni byli presecheny inkviziciej Poslednie albigojcy ischezli ne pozdnee serediny XIV veka Albigojstvo yavlyalos odnoj iz vetvej katarov Osnovnym otlichiem albigojcev ot ostalnyh katarov byla ih priverzhennost absolyutnomu dualizmu to est oni ne byli monoteistami verya v sushestvovanie dvuh nezavisimyh bogov Eto verouchenie lat Ordo Drugonthiae oni vosprinyali ot v 1167 godu Albigojcy imeli organizovannuyu religioznuyu strukturu i sobstvennuyu svyashennuyu ierarhiyu sozdannuyu po obrazcu pravoslavnyh avtokefalnyh cerkvej Centrami albigojskih cerkvej lat ecclesia byli goroda Albi Tuluza Karkasson i ili Val d Aran ili Azhen fr simvol associiruemyj s albigojcami Dlya nih krest yavlyalsya geograficheskim a ne religioznym simvolom TerminSvoyo nazvanie albigojcy poluchili ot goroda Albi gde nahodilsya odin iz centrov dvizheniya hotya na samom dele centr dvizheniya skoree raspolagalsya v Tuluze a ne v Albi Terminom albigojcy lat albigenses upomyanutym v chetvyortom pravile oboznacheny vse religioznye soobshestva episkopstva Albi kotorye s tochki zreniya katolicheskoj cerkvi yavlyalis ereticheskimi bez razlichiya konkretnyh religioznyh dvizhenij V dalnejshem termin chashe ispolzovalsya kak sinonim slova katary libo dlya oboznacheniya katarov zhivshih na yuge Francii Inogda termin ispolzuetsya i dlya oboznacheniya valdensov Vo francuzskoj istoriografii nachinaya so vtoroj poloviny XX veka termin albigojcy zamenyaetsya terminom katary chto svyazano s podyomom angl IstoriyaSoglasno tradicionnoj tochke zreniya vozniknovenie katarizma v Evrope svyazano s krestonoscami poznakomivshimisya s dualistskim ucheniem bogomilov v Konstantinopole Obshiny kotorye mozhno otnesti k katarskim nachali poyavlyatsya odnovremenno vo Francii i v Germanii v 1140 h godah V zhitii katolicheskogo svyatogo Bernarda Klervosskogo skazano chto v 1145 godu on stolknulsya s arianskoj eresyu v okrestnostyah Tuluzy V 1147 godu upominayutsya eretiki v Perigore Rasprostraneniyu dvizheniya na yuge Francii sposobstvovala propoved v 20 30 h godah XII veka byvshego katolicheskogo svyashennika Petra iz Bryui vystupavshego za unichtozhenie cerkvej i sozhzhenie krestov K 1170 h godah katary smogli zakrepitsya v Yuzhnoj Francii i sozdali svoyo podobie cerkovnoj ierarhii Klyuchevuyu rol v stanovlenii albigojskoj ierarhii sygral angl rukovoditel Konstantinopolskoj bogomilskoj cerkvi Pop Nikita izvesten tem chto prinyal radikalnuyu dualisticheskuyu doktrinu Ordo Drugonthiae ot V 1165 1177 h godah on predprinimaet poezdku v Zapadnuyu Evropu dlya propovedi sredi katarov Obnaruzhiv chto oni yavlyayutsya priverzhencami umerennogo dualizma Ordo Bulgaria Nikita ne priznayot ih angl On zanovo sovershaet konsolamentum angl i postavlenie katarskih episkopov Projdya territoriej Lombardii Severnoj Italii Nikita pribyvaet v Langedok gde v 1167 godu provoditsya katarskij sobor v zamke Sen Feliks de Karaman Osnovnoj celyu sobraniya bylo polucheniya konsolamentuma ot papy Nikity V sobranii prinyali uchastie Rober d Epernon episkop Cerkvi Francii Sikar Sellere episkop Cerkvi Albi Mark episkop Cerkvi Lombardii Bernar Rajmon episkop Cerkvi Tuluzy Giro Merse episkop Cerkvi Karkasona Rajmon de Kalzas episkop Cerkvi Val d Aran Obrativshis k Cerkvi Tuluzy pop Nikita zayavil chto ustrojstvo novoj cerkvi dolzhno byt takoe zhe kak i v Semi cerkvej Azii to est oni ne dolzhny vmeshivatsya v dela drug druga V kachestve primera on takzhe perechislyaet pyat balkanskih bogomilskih cerkvej Rimskaya Konstantinopolskaya Dragovickaya Melengijskaya Bolgarskaya i Dalmacijskaya V dalnejshem italyanskie katary raskololis na pochve sporov mezhdu radikalnymi i umerennymi dualistami v to vremya kak yuzhnofrancuzskie albigojcy ostalis priverzhencami dvoebozhiya Perelomnyj moment v istorii albigojcev nastupil v 1208 godu Do etogo vremeni albigojcam pokrovitelstvovali grafy Tuluzy razreshaya ih ucheniyu svobodno rasprostranyatsya po svoim vladeniyam Eto privleklo vnimanie papy rimskogo Innokentiya III posylavshego v Tuluzu svoih legatov Nesmotrya na ugovory papy graf Rajmund VI otkazalsya idti na ustupki V 1207 godu papa postavil apostolskim legatom i inkvizitorom Petra iz Kastelno Poslednij otluchil Rajmunda za potvorstvovanie eretikam i nalozhil interdikt na Langedok V yanvare 1208 goda Pyotr byl ubit predpolozhitelno pri uchastii Rajmunda i albigojcev Ubijstvo diplomata stalo prichinoj obyavleniya v marte togo zhe goda krestovogo pohoda prostiv Rajmunda i eretikov Langedoka voshedshego v istoriyu kak Albigojskij krestovyj pohod Voennaya kampaniya imela katastroficheskie posledstviya dlya regiona Krestonoscy predstavlyavshie politicheskie interesy francuzskoj korony unichtozhali naselenie bez razbora ih religioznoj prinadlezhnosti Posledstviem krestovogo pohoda zavershivshegosya v 1229 godu stalo ne polnoe unichtozhenie albigojcev a opustoshenie regiona i podchinenie ego vlasti francuzskogo korolya Tem ne menee blagodarya usiliyam inkvizicii i novyh feodalov albigojstvo bylo polnostyu iskoreneno k koncu XIII veka VerouchenieOsnovnaya statya Katary Albigojcy byli chastyu katarskogo dvizheniya i razdelyali s nimi obshuyu obryadnost i vneshnie proyavleniya V to zhe vremya glavnoj osobennostyu albigojstva bylo ispovedovanie dualizma v ego radikalnoj dvoebozhnicheskoj forme kotoroe oni vosprinyali ot grecheskih bogomilov Eto verouchenie nazyvayut dragovickim po nazvaniyu Dragovickoj bogomilskoj cerkvi Dragovickaya cerkov v svoyu ochered prinyala ego ot pavlikian Polskij istorik Pyotr Charneckij utverzhdaet chto ne sohranilos neposredstvennogo opisaniya Dragovickoj doktriny no eyo mozhno rekonstruirovat opirayas na francuzskie istochniki XII XIII vekov opisyvayushie uchenie albigojcev Osnovnuyu mysl ucheniya on formuliruet tak soglasno etoj doktrine sushestvuyut dva iznachalnyh i odinakovo silnyh boga sveta i tmy Dobryj bog sveta sotvoril angelov i dushi odnim slovom ves duhovnyj mir a zloj bog tmy vsyo to chto materialno i vremenno Zatem Lyucifer syn boga tmy prinyav vid angela sveta otpravilsya na nebesa gde sklonil angelov dobrogo boga k telesnomu grehu Dobryj bog zhelaya nakazat angelov vosstal protiv nih i sbrosil ih s neba na sotvoryonnoyu zlym bogom zemlyu gde oni okazalis zaperty v materialnyh telah Originalnyj tekst pol w mysl tej doktryny istnieje dwoch odwiecznych i rownie poteznych bogow swiatla i ciemnosci Dobry bog swiatla stworzyl aniolow i dusze slowem caly swiat duchowy zas zly bog ciemnosci wszystko to co materialne i czasowe Nastepnie Lucyfer syn boga ciemnosci przybierajac postac aniola swiatla udal sie do nieba gdzie naklonil aniolow dobrego boga do grzechu cielesnego Dobry bog chcac ukarac aniolow powstal przeciwko nim i wyrzucil ich z nieba na stworzona przez zlego boga ziemie gdzie zostali oni zamknieci w cialach materialnych Alternativnye teoriiVo vtoroj polovine XX nachale XXI vekov poluchila rasprostranenie revizionistskaya teoriya soglasno kotoroj albigojcy i katary yavlyalis religioznymi dissidentami i predvestnikami Reformacii Radikalnye storonniki etoj teorii otvergayut sushestvovanie katarskoj dualisticheskoj doktriny a takzhe svyazi katarov s bogomilami Poskolku ne sushestvuet nikakih istochnikov podtverzhdayushih etu teoriyu svoi raboty oni posvyashayut ne rekonstrukcii katarskih religioznyh vozzrenij a kritike i oproverzheniyu sohranivshihsya dokumentov Po etoj prichine ih nazyvayut dekonstrukcionistami Glavnym argumentom dekonstrukcionizma yavlyaetsya otsutstvie sohranivshihsya istochnikov o katarah kotorye ne byli by svyazany s Rimsko katolicheskoj cerkovyu Umerennye dekonstrukcionisty ne otvergayut samo sushestvovanie dualisticheskoj eresi no vsyacheski pytayutsya preumenshit eyo znachenie v katarskom dvizhenii i otricayut eyo vostochnoe bogomilskoe proishozhdenie Po ih mneniyu katarskij dualizm voznik v rezultate sobstvennoj interpretacii Evangeliya na Zapade a svyaz s bogomilami byla mistificirovana katolikami dlya diskreditacii katarov Protivniki dekonstrukcionistskih teorij obrashayut vnimanie na horosho dokumentirovannuyu svyaz katarov s bogomilami nachinaya s XII veka to est s samogo nachala sushestvovaniya katarizma a takzhe na nalichie svidetelstv o konfliktah mezhdu katarami na pochve raznyh form dualizma Tak v odnoj tolko Italii sushestvovali shest raznyh dvizhenij a na territorii sovremennoj Francii dva albigojcy i umerennye dualisty V kultureAlbigojcam i krestovomu pohodu protiv nih posvyasheny romany francuzskogo poeta pisatelya i ezoterika Morisa Magra Krov Tuluzy Le Sang de Toulouse 1931 i Sokrovishe albigojcev Le Tresor des Albigeois 1938 V otlichie ot drugih avtorov Magr ne tolko vosproizvodit istoricheskuyu panoramu sobytij pervoj chetverti XIII veka na yuge Francii no i analiziruet gnosticheskie i manihejskie korni sinkreticheskogo religiozno filosofskogo ucheniya katarov vpitavshego po ego mneniyu v sebya elementy keltskoj tradicii pod vliyaniem druidov yakoby skryvshihsya nekogda v Pireneyah ot cerkovnyh gonenij Takzhe po utverzhdeniyam Magra nemalo zaimstvovali katary osobenno v doktrinalnom i teogonicheskom aspektah ot induizma i buddizma semena kotoryh mogli zanesti v Langedok stranstvuyushie tibetskie monahi Vokrug osady Monsegyura krestonoscami zavyazyvaetsya syuzhet detektivnogo romana sovetskogo pisatelya Eremeya Parnova Larec Marii Medichi 1972 v osnove kotorogo lezhat mnogoletnie poiski mificheskogo sokrovisha albigojcev V 1980 godu roman byl ekranizirovan rezhissyorom Rudolfom Fruntovym na kinostudii Mosfilm Syuzhety svyazannye s ucheniem albigojcev i presledovaniyami ih katolicheskoj cerkovyu lezhat v osnove istoriko fantasticheskih romanov rossijskoj pisatelnicy E V Haeckoj Zhizn i smert Arnauta Katalana 1997 Bertran iz Langedoka 2001 Dama Tuluza 2003 i dr Predaniyam i legendam svyazannym s katarami i albigojskimi vojnami posvyasheny detektivnye romany britanskoj pisatelnicy angl angl 2005 angl 2007 i Citadel 2012 sostavivshie t n Langedokskuyu trilogiyu Sm takzheKatary Patareny Valdensy Pavlikiane Bogumily Manihei Tolstovcy Kraj katarov MonsegyurKommentariiSmes hristianskogo kresheniya rukopolozheniya i monasheskogo postriga Sovremennoj Severnoj Francii Sovremennoj Italii Soglasno populyarnoj versii Ecclesia Aranensis yavlyaetsya nevernoj zapisyu Ecclesia Agenensis V takom sluchae ego cerkov nahodilas v Azhene a ne v Val d Aran Resheniya sobraniya v Sen Felikse izvestny po edinstvennomu istochniku Chast istorikov somnevaetsya v ego dostovernosti PrimechaniyaAlbigenses angl Encyclopaedia Britannica Data obrasheniya 18 marta 2020 Poznyakov A S E P K Katary Pravoslavnaya enciklopediya M 2013 T XXXI Karakalla Katehizaciya S 688 693 752 s 33 000 ekz ISBN 978 5 89572 031 8 Voskobojnikov O S Albigojcy Pravoslavnaya enciklopediya M 2001 T II Aleksij chelovek Bozhij S 76 752 s 40 000 ekz ISBN 5 89572 007 2 Shulevitz D Historiography of heresy The debate over Catharism in medieval Languedoc angl Wiley Online Library 16 yanvarya 2019 Data obrasheniya 20 marta 2020 Arhivirovano 31 yanvarya 2021 goda Hamilton 1998 p 50 Hamilton 1998 pp 250 252 Hamilton 1998 p 250 Peter Of Castelnau angl Encyclopaedia Britannica Data obrasheniya 8 iyunya 2020 Albigensian Crusade angl Encyclopaedia Britannica Data obrasheniya 8 iyunya 2020 Czarnecki P Gnostyckie fundamenty doktryny katarskiej pol Teologia Polityczna 17 iyunya 2014 Data obrasheniya 20 marta 2020 Arhivirovano 20 marta 2020 goda Czarnecki P Trzecia droga dualizmu doktryna religijna wloskiego Kosciola katarskiego w Concorezzo pol Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellonskiego Studia Religiologica Uniwersytet Jagiellonski w Krakowie 2010 T 46 S 97 98 Arhivirovano 20 marta 2020 goda Czarnecki P Doktryna katarska ewangeliczne chrzescijanstwo czy import ze Wschodu pol Orientalia Christiana Cracoviensia Uniwersytet Papieski Jana Pawla II w Krakowie 2017 T 9 S 7 36 doi 10 15633 ochc 2509 LiteraturaLyusher A Innokentij III i albigojskij krestovyj pohod SPb Evraziya 2003 ISBN 5 8071 0137 5 Hamilton J Hamilton B Stoyanov Y Christian Dualist Heresies in the Byzantine World C 650 C 1450 Selected Sources angl Manchester University Press 1998 327 p Manchester medieval sources series ISBN 9781526112873 Kelly J F How Historical Forces Can Create Doctrinal Conflicts angl Collegeville Liturgical Press 2012 215 p ISBN 9780814659991